Honingjagers

Het meeslepende theaterstuk Honingjagers laat mensen zien op het moment dat de grond onder hun voeten wordt weggevaagd. Regisseur Dini den Butter kiest voor dit stuk omdat Wittenbols een prachtige tekst heeft geschreven, vol herkenbare emoties over een herkenbaar thema: rouwverwerking.
,,De manier waarop het in dit stuk wordt beschreven is mooi, wrang en ook geestig''. 

Liefde en emoties

Theater over liefde, botsende emoties en bemoeizucht. ‘Honingjagers’ (2013) vormt samen met ‘Huisgoden’ (2013) en ‘Op de ziel’ (2011) een drieluik over mensen in een wankele fase. Dini den Butter: ,,Het is een fout die mensen kunnen maken om, in een emotioneel en kwetsbare periode, de eigen gevoelens en behoeften te projecteren op de ander''.
Zij is met de spelers op zoek gegaan naar het evenwicht tussen ernst en humor.

Korte inhoud

Vader Frans heeft drie maanden geleden plotseling zijn vrouw verloren. Door een val op het kerkhof, tijdens de begrafenis, heeft hij een lelijke wond opgelopen. Dagelijks komt wijkverpleegster Donna de wond verzorgen.
Als de kinderen Boris en Iris langs komen om de door de dochter zelfgemaakte steen op het graf te gaan plaatsen, treffen ze hun vader met de wijkverpleegster aan, slapend op de bank. 
Wat volgt is onbegrip en afwijzing van zoon en dochter. Vader wordt verweten dat hij niet rouwt omdat hij niet huilt en zich, zo kort na het overlijden van zijn vrouw, in de armen van Donna stort. 
Bovenop het verlies van hun moeder spelen bij Boris en Iris ook nog de nodige privéproblemen mee.