Het verhaal

De 150^ste voorstelling van het Middelburgs Theater wordt een megaproductie. Het minitheater is er zelfs voor ‘verbouwd’. De voorste rij stoelen is weggehaald om het podium een meter uit te breiden.

“De jongen van de lange Jan” is een fictief en muzikaal kerstverhaal met op de achtergrond de heropbouw van Middelburg na de Tweede Wereldoorlog.

Het verhaal begint op donderdag 5 december 1947. De oorlog is afgelopen en de bewoners van Middelburg proberen het leven, zo goed en kwaad als het kan, weer op te pakken. Al vanaf de eerste weken na het verschrikkelijke bombardement op 17 mei 1940 is men bezig om de stad weer op te bouwen.
Sjakie woont al jaren bij zijn Opoe waar het een zoete inval van mensen is. Zijn moeder zit al jaren in een sanatorium en hij stuurt haar elke paar weken een brief die hij dan stiekem aan Joost de postbode geeft. Antwoord krijgt hij nooit. Zijn vader kent hij alleen maar van een vaag klein fotootje op de schoorsteenmantel. Hij zit op zee en heeft gevochten voor de “Vrede”. Tenminste dat heeft hij gehoord.

Gilles is zijn beste vriend. Daar zit hij bij in de klas en struint hij Middelburg mee af. Rinus, Gilles' vader, zorgt ervoor dat de jongens op het rechte pad blijven.
Het is koud buiten en Sjakie klimt stiekem de treden van de lange Jan op. Hij weet dat het niet mag maar zijn opa heeft de sleutel dus dat is een koud kunstje voor hem. Daarboven, op de gehavende toren, heeft hij zijn eigen gedachten over alles wat er beneden gebeurt.
Van zijn tante Neel heeft hij begrepen dat de Sint niet bij hun langs komt. Ach, die heeft natuurlijk al genoeg te doen. Die zit echt niet op een stel armoedzaaiers te wachten. Sjaak geeft er niets om want hij hoeft geen cadeau. Met kerst wordt hij tien jaar en dan komt zijn vader thuis, hij weet het zeker. Alleen dat cadeau wil hij hebben.